۱۳۹۰ مرداد ۲۴, دوشنبه

چه ها شدن


با تمرکز در ژرفا ی بودن و هستی وشناخت در مراقبه و مدیتیشن می توان نا پیداها و نا ممکن را پدید آورد و پذیرفت. این آگاهی گر چه در ذهن و حس و درک است و تخیل ، اما می تواند به واقعیت هم تبدیل شود ــ به نظر من البته .

از خودم می پرسم که آیا تصور به تصویر بدل می شود ، یا برداشت ادراک با تصور آمیخته ؟

می دانم که پاسخ کامل و عمومی در این مبحث می تواند " پُِِِرُومته " گونه شود و بی پایان بر دوش بماند، اما دلپذیر . و پر تنوع .


از تو می پرسم ؛

آیا تا حالا در خلوت از خودت پرسیده یی که چرا زنده هستی و نقش تو در زمان چیست ؟


اخبار و مشاهدات بودن امروز ات وگذر ش که درهر دم وبازدم تجربه می کنی که بی تو هم هست و می چرخد ، پس تو چی ، وتوکجایی در زمان ؟

تو در ساخت آینده پوینده همراهی ، یا در گذشته و مشاهدات امروزه مانده یی ؟

گوش کن !

رویداد فردا را می توانی تنها در خودت و در انزوا و آبستره بخواهی و همراه باشی ، یا اینکه بودن ات را آگاه و آزاد بزیی و امروز ات پر باشد از لحظات بودنی خود ساخته.

می دانم که انسان موجودی بس پیچیده است و هزاران علت و معلول و دلیل و حکمت ونماد فرهنگ و دانش و تقدیر وتکامل در او وخواسته هاش تاثیر گذار است و اگر یکی زیاد هم در خود تعمق کند ،اگر چه از خود خواهی و خودبزرگ بینی می گذرد و آگاهتر می زید ،اما ممکن است که در بی پناهی غرقه شودو هوش وحواس اش بی جهت مشغول . و از واقعیت دور و پریشان حال .

وقتی که تو از مراحل تفکر و تعمق و انزوا و آبستره گذشتی و با آگاهی در جامعه همراه باشی ، تازه می توانی دست بکار ساخت آینده ات شوی .

این شناخت و پیشرفت که در هر فرد امکان پذیر است ، هنگامی که در سطح جامعه و همگانی تصور کنی ، شدنش کمی سخت تر می شود . ولی با داشتن ارتباط از حال دیگران در جامعه ی در نظر گرفته آسان تر دست یافتنی ست . این همه پیش زمینه و بالا پایین پریدن ، برای بیان این نظر؛

انسان هر که باشد ــ مذهبی یا دین گریز ــ به نظر من فرقی نمی کند و خواسته یا نا خواسته در بزنگاه مرتبط است وهمراه

یعنی اینکه افراد در جامعه با خودشناسی و آگاهی از حال هم ،می توانند فردای شان را بسازند .تاریخ نمونه های بسیاری نشان داده ــ بویژه در همین چند قرن گذشته . به نظر این حقیرپرحرف ؛ بیشتر مردم ستم کشیده ی ایران ،امروزپس از سال ها مبارزه و شناخت ،به این حد از آگاهی رسیده که فردا را آزاد بسازد و از شر ستم و تحجر ــ هر نوعی که باشد ــ نجات پیدا کند .

به امید آینده یی آگاهانه وآزاد ساخته شده به دست خود مردم.