تودر توی پندار
سکون توهمی ست که ذهن انسان بدلیل نیاز ادراک به تشخیص و تصمیم آفریده . یعنی تایید و به ثبت رسیدن و روشنی در مساله ، اما به نظر و دانش و فهم و درکم از بودن ،هیچ چیز در زندگی ساکن نیست و همه ی هستی ، همیشه در دگرگونی ست . پس ترس از این واژه ، در اصل بی فایده است . رئالیته ی یک زمان و مکان ،یعنی آنچه که به توافق جمع در آن زمان و مکان رسیده . در روند تحولات اجتماعی ،خواسته های اکثریت بی دلیل نیست و لازم . حالا این خواسته برای دولتمردان و گردانندگان دولت آن جامعه چه ساده و چه سخت پذیر باشه، تغییر و تحول در انجام است و رئالیته یی که آنقدر به نرمی ست که برای همه آشکار نیست و بر طاقچه ی عادت گذاشته شده . هنگامی که انسانی در زندگی اش تصمیم مشخصی آزادانه گرفته ، بی دلیل تغییر نمی دهد . این پدیده در برداشت جمعی و تصمیم جامعه هم بی دلیل نیست . برای نمونه ؛ جامعه یی که در یک برهه بدبختی های خشونت و دزدی و چپاول و وبی قانونی را تجربه کرده ، بی دلیل بدنبال تغییر و تحول نیست و به دنبال جامعه یی بی خشونت و بدون دزدی و چپاول و جامعه ی قانونمند است . پس این خواسته و مسیر تکامل در این روند واقعیت و لازم . جان سخنم این است : حضرات !!! نسل امروز ایران از اینهمه خشونت و دروغ و ریا و جنایت خسته شده و به آگاهی رسیده .. .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر